Zaman, el verip birlik olma zamanı...
Suriye, uzun bir süredir bir drama sahne oluyor. Hayatları, özgürlükleri için mücadele veriliyor.
Zalim Esed'in binlerce insanı anne, baba, çocuk demeden öldürüyor. Bazen ölüm bir kurtuluş oluyor o insanlara, kimi aç, kimi yetim, kimi işkence çekiyor. Yapılanlar saymakla bitmez. Kanla beslenen bir yapı, akan kanlar doyurmuyor. Bir yanda Esed ve Askerlerinin yaptığı zulümler, diğer yanda canını ortaya koyarak savaşan insanlar. İnsanlar sadece savaşırken değil, açlıktan, işkenceden ölüyordu.
Biz Suriye'de... Milyonlarca insan içinde binlerce çocuktuk... Binlerce insan içinde yüzlerce yaşındaydık...
Binlerce insan içinde yüzlerce yaşındaydık..
Duvarların ardından mevzilenmişti amcalar
Bir şeyler söylüyorlardı... Bir şeyler vardı değişecek
Ekmeğimizi oyun oynarcasına paylaşırken kardeşçesine
Her yer ateş her yer virane...
Alev alev yanıyor gözlerimiz
Düşüyorduk oynadığımız kum tepelerinden aşağıya
Babam kardeşime koşuyor... Kardeşim ayakkabısına
Ölüyorduk annemizin kucağında...
Acıyı tattık ağlayarak sessizce
Uzakta çok uzaklardan
Bize bakıyorlardı korku dolu gözlerle...
Şaşmışlardı azmimize yıkılmayan direncimize
Biz Suriye'de...Milyonlarca insan içinde binlerce çocuktuk...
Binlerce insan içinde yüzlerce yaşındaydık
O canlarını ortaya koymuş, uğruna acı çekmiş insanlar bizim kardeşlerimiz. Asırlar boyunca bir arada yaşadığımız insanlar. Bu drama sessiz kalmak bize yakışmaz. Vakit elimizi uzatıp kardeşlerimize ilaç olma, ayağa kaldırma vaktidir.
Ömer Faruk ÇELİK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder